نشستهام یک گوشه تاریکی و چشمانم را دوختهام به انتهای نامعلوم آسمان و سایهی مشوشش روی صورتم بالا و پایین میخزد. چه دستمایه ای برای شعر...
سلامآقای محمودی.... بالاخره فراموشکاری را کنار گذاشته و با اجازه تان گل سرخ وبلاگتان رابه کاکتوس وبلاگم پیوند می زنم.....موفق باشید.....
سلام
آقای محمودی.... بالاخره فراموشکاری را کنار گذاشته و با اجازه تان گل سرخ وبلاگتان رابه کاکتوس وبلاگم پیوند می زنم.....
موفق باشید.....